Adını sanını duymadığımız, haritada yerlerini dahi bulmakta zorlandığımız takımların resmi geçidinde, son hafta geride kaldı.  Son düdükler çalındı. Bir kasaba takımını hayırlısıyla 1.lige uğurladık…

Ligi bilen (!) Taner Taşkın ve İsmet Taşdemir hocalarımızın olağanüstü (!) çalışmaları sonucu, şükürler olsun ki her kula kolay nasip olmayacak play-off şansını yakaladık… Cömert bir takımız vesselam… Lig boyunca bol keseden dağıttık. Üst lige çıkmayı da kasaba takımlarına bıraktık. Çünkü biz ‘zoru severiz’,kolay olana da karşıyız!

1.lige son biletin sekiz talibi var. Geriye geçilmesi gereken sadece ve sadece üç rakip kaldı.Sonra ver elini 1.Lig… Bu yola saparken, tek düz eli sıktı dedik, biraz da macera olsun istedik.

Harcanan onca paraya, verilen onca emeğe yazık… Sizleri bilmem ama bir kasaba takımının arkasından bakmak bana bir hayli dokundu…

Elbette ki iki kez play-off finali kaybetmiş takımın taraftarı olarak kaygılarım üst seviyede. Ancak inanç olmadan yarının adı ‘umut’ olmuyor. Umudun olmadığı yerde ise yaşam… Beklentilerimize karşılık bulamadık. Bu tartışılmaz… Ne var ki her şey de bitmiş değil. Çünkü umudumuzu taze tutmak için çok önemli bir nedenimiz var; play-off…

Play-off, yeni bir başlangıcın adı bizler için. Kaliteli ve derinliği olan bir kadroya sahibiz. Elimizdeki kadronun, bu işin üstesinden gelecek gücü de var. Bizlere düşen ise her zaman ki gibi yanlarında olmak, destek vermek, inanmalarını sağlamak… Lakin başka Samsunspor yok…

Sahada olanların ise tek hedefi olmalı.Yönetenlerin verdiği emeğe saygı göstermek… Cefakâr taraftarlarına, taşıdıkları formaya ve armaya layık olmak… Gerisi zaten kendiliğinden gelecektir…

Maça gelince, bugünün değil yarının ince hesaplarının yapıldığı zamana denk gelmişti. Bir taraf ideale yakın on biriyle, diğer taraf yedek ağırlıklı kadroyla sahadaydı. Sonucunun sadece sıralamayı etkileyeceği prestij maçıydı sadece.