Yeni bir takımız...
Yürümeye yeni başlamış çocuk gibi denge bulmaya, istikrar yakalamaya çalışıyoruz.
İlk maçtaki rahatlığımızın ikinci maçta gerginliğe dönüşmesi belki de bundandır.
Stres katsayısı hayli yüksekti, zira geçen haftanın izlerinin silinmesi gerekiyordu…
İlk iki dakikada iki kez kalemize gelmeyi başaran, dördüncü dakikada kaleciyle karşı karşıya pozisyon yakalama becerisini gösteren, az adamla dahi tehlikeli işlere imza atan güçlü bir rakibe karşı, zor bir karşılaşma oynadık.
Karşınızdaki rakip bunca özelliğe sahipse şayet karşılaşma, her sonuca gebe bir hal alıyor.
Ligin henüz başındayız. Ne var ki hedefi olan takımlar; zorluk derecesi ne olursa olsun, özellikle kendi sahasında hanesine ‘puan kaybı’ yazmamalı.
Sadece iki atıp üç puan kazanmadık, Tomane’yi de kazandık…
Bu akşam formayı terletenler ve bu sevinci bize yaşatanlar alkışı fazlasıyla hak ediyor. Ancak bir fazlası, ilk yarı kalemizi sık ziyaret eden rakibin pas trafiğini felç eden önlemleri alan kenar yönetimine…
Rahatlatacak golü biraz geç bulduk. Fakat rahattık…
Son üç dakika hariç, ikinci yarı kalemizi pozisyona kapattık. 87’deki Eze’nin pozisyonunda Aykut’un müthiş refleksi gole izin vermedi. Ona da rakibin son çırpınışları diyelim…
Geçen sezon geri pas hastalığımız vardı. Çok çektik…
Yine attığımızdan çok kaçırdık. Pozisyon ürettiğimiz için sevinelim mi, hastalığa dönüşür diye kaygılanalım mı bilemedim.
Yürümeye yeni başlamış çocuk gibi denge bulmaya, istikrar yakalamaya çalışıyoruz.
İlk maçtaki rahatlığımızın ikinci maçta gerginliğe dönüşmesi belki de bundandır.
Stres katsayısı hayli yüksekti, zira geçen haftanın izlerinin silinmesi gerekiyordu…
İlk iki dakikada iki kez kalemize gelmeyi başaran, dördüncü dakikada kaleciyle karşı karşıya pozisyon yakalama becerisini gösteren, az adamla dahi tehlikeli işlere imza atan güçlü bir rakibe karşı, zor bir karşılaşma oynadık.
Karşınızdaki rakip bunca özelliğe sahipse şayet karşılaşma, her sonuca gebe bir hal alıyor.
Ligin henüz başındayız. Ne var ki hedefi olan takımlar; zorluk derecesi ne olursa olsun, özellikle kendi sahasında hanesine ‘puan kaybı’ yazmamalı.
Sadece iki atıp üç puan kazanmadık, Tomane’yi de kazandık…
Bu akşam formayı terletenler ve bu sevinci bize yaşatanlar alkışı fazlasıyla hak ediyor. Ancak bir fazlası, ilk yarı kalemizi sık ziyaret eden rakibin pas trafiğini felç eden önlemleri alan kenar yönetimine…
Rahatlatacak golü biraz geç bulduk. Fakat rahattık…
Son üç dakika hariç, ikinci yarı kalemizi pozisyona kapattık. 87’deki Eze’nin pozisyonunda Aykut’un müthiş refleksi gole izin vermedi. Ona da rakibin son çırpınışları diyelim…
Geçen sezon geri pas hastalığımız vardı. Çok çektik…
Yine attığımızdan çok kaçırdık. Pozisyon ürettiğimiz için sevinelim mi, hastalığa dönüşür diye kaygılanalım mı bilemedim.